Aşk Kazası - Nostalji

Yanına geleceğim gün vurmuştum arabayı
Babamın minibüsüyle gelmiştim hatta
Bu aşkta bir kaza olacağı başında belliymiş
Anımsıyorum da ne güzelmiş her şey
İçinde mesajıyla ancak göremediğimiz

İlk buluşmaydı hani otobüsle geldiğin
Minibüsle götürdüğüm hatta seni kuzenine
Yıllar sonra beni ilk anda beğenmediğini söylediğin
Ancak bin bir çaresizlikle yanına geldiğim
Aydınlık ama karanlık gün işte

Özetleyemem elbet seninle yaşadıklarımı
Sonuçta bu da benim için bir aşk kazasıydı
Ve şimdi elimde mi ne mi kaldı?
Adın kaldı hafızamda
   Verdiğin bir gömlek
       Kolumda kahverengi bir saat
           İnkâr ettiğin aşk mektupları
                Bir kaçta güzel resmin işte

Kalmasını hazmedemediğim birçok da anı var benliğimde
Ofisimde durur hala ilk seviştiğimiz sandalye
   Ve arkadaşında uyuduğumuz vardı ya o ilk gece
       Şimdi ben silemezken bunları sen neredesin?

Sarıldığımda bırakmak gelmezdi içimden seni
Yanımdan su içmeye gitsen, uyanıp çekerdim kendime
Şimdi yüreğim o kadar boş ki sensizliğinle
Aklıma geldikçe deliriyorum şuanda kimlesin diye
Tiyatroyu sevmezdin ancak
Unuttum seni derken nasılda oynadın böyle
O kadar inandım ki, hala unutamıyorum bence

Seninle ilgili ne varsa saklıyorum
Ne senden kalanları atıyorum
Ne adını siliyorum bir yerlerden
Anıların yükünü sırtlayıp sabah işe gidiyorum erkenden
Minibüsü bile sattırmıyorum, bedenin değmiş bilirken

Senden sonra değişen saçımda birkaç ak sevgili
İnan bana senden önce tek kar düşmemişti saçlarıma
Anlatamadım derdi çünkü haksızdım ya hani ben
   Zor olan uzak olmaktı 
       Taşıyamadık ya söyle neden?

Şimdi dönüp bana zaten olmazdı derken
Geçmiş sana vurmaz mı?
Söyle bu hayat, bu kadar mı severken?

Reddettiğin her şeyi saklayacağım
Sana inat sevgini yaşayacağım
   Ben öptüğüm o teni unutmayacağım
       Beynimdekiler yaşarken temizlenemezsin yar
           Sen bu aşkı ret eder ama unutamazsın yar

Zaten belliydi bu aşkın başlangıcı
Hepi topu kocaman bir trafik kazası
Yinede yaşananlar buna rağmen yaşandı
Söylesene biz nerede yanılmıştık yar
   Sen beni hangi saat,
       Nerede silmiştin yar?

Son telefonun da isyan edip ağlarken aşkına
Yüzüme attığın kahkahaları kimden öğrendin yar
Söyle kim girdi yüreğine de beni böyle unuttun yar
Yazdığın mektupları bile inkâr ederken
Yüzün bir nebze kızarmadı mı yar?

Sen beni güzel teninden 
Şimdi kim ile sökeceksin ?
   Odamdaki sandalye kaç yıl oldu silinmedi yar
       Bu aşk en başından kocaman bir kazaydı yar

Hakan ÖZDEN / 22.08.2009