Pek çok savaş geçirmiş yüreğim! Pek çok alçak görmüş benim safımdayken sırtımdan vuran! Osmanlı gibi yaşadım oysa ömrümü. Şaşayla ve gücümle. Ben hangi savaştan 'MALUP' çıktım ki? Aslında kaybetti dedikleri her saniye zaferimdi, çünkü birileri kahkahalarını savururken salyalarıyla, ben dersimi almayı bildim yaşadığım her an'da...
Anlar, anılarım oldu hep bir anda.. Ve o kabus dolu anlar ile beyazlaştı saçlarım. Şimdi en büyük ders, yani aynada ki yüzüm ve göz altı çizgilerim...! Kötü mü görünüyorum? Asla... 'Yaralı da olsa, aslan, aslandır her zaman...'
Ben savaşa hiç yürüyerek gitmedim ya da bir atla. Hep kalemi korudum bahsettiğim savaşlarda. Savunurken aslında saldırmayı öğrendi yürek. Tam kale düştü denirken hep mevzilerden fırladı heyecanlarım... Adrenalini dağıttı defalarca kendini büyük sanan orduları...
Ve şimdi... Bir başıma oturmuşum yemyeşil bir cennet bahçede, o günleri düşünüyorum. Son savaşım sertti, hiç gelmedikleri kadar geldiler üzerime. Ve kaçtılar herkes gibi. Kaçarken düşürdüğüm heyecanı almışlar ve cümlelerimi dik tutan beni. Ne farkeder ki? Sukunetimle gücümü kazanırım bende. Ve bu defa öyle bir savaştayım ki farkedemedikleri, ben yürüyeceğim başka kalelere. Topla, tüfekle değil hemde. Kahbeliği öğretmedi bana atalarım. Yüreğim bir kahraman olmuş anılarla pişe pişe. Ya sanıyor musunuz HAKANlar oturur çadırında öylece bir köşede... Şimdi adım atma zamanı gelmiş..Korkuyorum... Hırsızların bundan sonra alacağı her nefes için korkuyorum. Ben, evet ilk kez yürüyorum... Ve anlıyorum ki, bu sonuncu olmayacak kimbilir kaç zaferlerde.
Ben her zaman Viyana gibi yaşadım, Osmanlı'nın alamadığı. Ben korkmam bu dünyadan, bir kere gelip yaşayacağım. Benim kendime tek sözüm vardır. Bir kere kalkmışsa başım düşmanın gözlerine doğru, inmez bir daha yere... Sonunda ne olursa olsun ama '' VATAN SAĞ OLSUN''...!
Hakan ÖZDEN - 23.05.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder