Bir fincan kahveden sonra...
Şimdi ben, yalnızca uzaklara bakmak zorundayım
Aramızdaki milyarlarca kilometrenin ötesine.
Gezegenler parçalanıp toza dönüşüyor
Ve tek yapabileceğim herşeyin yerle bir olmasına,
Solup gitmesine izin vermek...
Bomboş sokakta yürürken
Tek umudum seninle karşılaşabilmek
Yola park ettiğin arabanı görüyorum
Pencerende ışık var,
Eminim şu an evindesin...
Ama uğrayamam,geçip gitmek zorundayım.
Ve tabii ki kesinlikle arkadaş falan kalamayız
Ben hala sana bu kadar tutkunken
Sanırım her zaman bu sonucu biliyordum
Bizim hikayemiz böyle bitecekti.
Senin içtiğin marka sigaralardan kullanıyorum,
Ve beni araman için tanrıya dua ediyorum.
Bütün gün tek yaptığım yatağımda uzanıp boş duvarları seyretmek;
Geceleri barlarda sürtüp, hiç doğmamış olmayı diliyorum
Ve kendimi, beni eve getirecek herhangi birine veriyorum.
Bende birkaç parça kıyafetini bırakmışsın
-Midemde birşeyler çalkalanıyor-
Onları yerden kaldırıp kucağıma aldığımda
Arkadaşlarım benim için endişeleniyor
Eskisinden çok daha fazla sıska görünüyorum
Ve uzun süredir kimsenin telefonuna cevap vermiyorum.
Ve tabii ki kesinlikle arkadaş falan kalamayız
Ben hala sana bu kadar tutkunken
Nerede hata yaptığımı sormak isterdim
Ama aslında ağzımı açıp tek kelime edemiyorum.
Bir fincan kahve yetti
Beni sevmediğini kanıtlayabilmen için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder