Seni, sensiz sevdalarda seviyor gönlüm
Titreyişini seviyorum her sarılışımda
Ve karşılıksız sevdiğimi düşünüyorum titreyişlerinde
Senin başın dönerken ben karşında duruyorum
Aslında başı dönen ben oluyorum sana her bakışımda
Ben, sen oluyorum anlayacağın ömrümün baharında
Şaşkınlığını seviyorum
Ve şaşırıyorum seninle…
Ben bu kadını nasıl böyle sevdim? Diye…
Ardından sen soruyorsun
‘Neden beni bu kadar sevdin?’ Diye…
Biz, her şeyi beraber yapan
Biz her şeyi aynı anda hisseden…
İki ayrı insanız işte
Ve beraberlik yazılmamış anlımıza
Peki ya beraber olabilseydik diye düşününce
Mükemmeliyeti kıyamet gibi çöküyor yüreğime
Sen ve ben…
Korkak olmasaydın eğer
Ya da karamsar bana dair zihninde
Öyle de bir ‘tek’ olurduk ki seninle
Şaşırırdı dünya âlem hala var mı böylesi diye
Seni, sensiz sevdalarda seviyor gönlüm
Olsun;
Arada bir görünüp, kapımı çalışın yok mu?
Sonra bir kuru öpücük ile ardını dönüşün
El sallıyorum sen çekip gittikten sonra
Ve kahkahalar atıyorum, varlığın yanımdaymışçasına
Benim seninle bir an’ım gülüm;
Yirmi birinci yüz yıl piyasasının ömürlük aşkları kadar zaten
Ne sen anlayabildin bunu yanımda kalacak kadar
Ne ben anlayabildim artık 'benimle kal' diyecek kadar
Yine de korkak olan sensin işte…
İzin veren ise ben gülüm…
Gözlerin var senin yalanı bir türlü beceremeyen
Ellerin var senin tenimde bir buz gibi eriyen
Tansiyonun var senin şu halimize yenik düşen
Bana doğru düş gülüm
Bir duvar var burada seni her an bekleyen…
Seni, sensiz sevdalarda seviyor gönlüm
Ve sorma bana neden diye
Çünkü beni, bensiz sevdalarda seviyor gönlün
Biz düşmüşüz var ile yokun muhabbetine
Artık sen ne diyorsan, o olsun be gülüm…
HAKAN ÖZDEN – 16.10.2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder