Bugünlerde yorgunum baba
Ve yaş damlıyor gözlerimden akşamdan sabaha
Kimse anlamıyor sözlerimden
Ve bulutlar çöküyor güneş doğan sabahlara
Seni sanırım geç anladım baba
Anlatmışsın her şeyi susarken aslında
Bir evlat nasıl sevilir bilemem ama
Sabırmış hayatın özü güneş doğan yarınlarda
Bugünlerde çok yorgunum baba
Kendimi unuttum her karanlık bastığında
Sevdiğimi özledim yüz vermeyen bana
Ve bir kaşık mutluluğu bile çok gördüler bana
Dik duruşum senin sayende sakın kanma buna
Çöküp toprağa ağlayacağım biraz yüz versen bana
Bugünlerde ‘onu’ çök özledim baba
Tutup kollarından sen getirsen keşke bana
Bugünlerde çok yorgunum baba
Dost kazıkları yük oldu omuzlarımda
Akşamlar bastırdı daha büyümeden şakaklarıma
Ben bu dünyaya sadece çalışmaya mı geldim bilemem ama
Bende çok sevdim ve yenildim baba
Şimdi hangi iş, para geri verir onu bana
Gözlerim kan topluyor bil baba
Ve senin kadar sabırlı olamam bu hayat yolunda
Bugünlerde yorgunum inan baba
Çocuk yerine koyuyorlar yaşantımı hala
Yaşıtlarım evlenip çocuk yaptılar oysa
Ben mi geç ayıldım hayat mı tokatladı yoksa
Sadece şans mı yalnızlığım sen mi seçtin bunu adıma
Ben daha küçükken yağızdım, bunu bari sen anlasana
Adıma Hakan dememiş miydin oysa
Hakanlık zor işmiş beceremedim baba
Ben büyüdüm ve yoruldum bile baba
Şerefli, haysiyetli büyümeyi sen öğretmiştin bana
Söylemeyi unuttuğun bir şey varmış ama
Şeref ve haysiyetinle kaybedersin bu hayatta
Ve dünya iyilerin mekânı hiç olmamış aslında
Bende kaybettim gerçek sevginin yolunda
Öteki âlemde mutlu olur muyum bilemem ama
Bu dünya kötülerin, kabul et artık baba
Hakan ÖZDEN / 11.11.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder