Takvimleri yolmaktan yoruldu ellerim
Ve artık ağlamaktan şişti gözlerim
Zamanı anlamadın bir tek hızlı geçen
Ve geçerken arkasına bakmadan
Acımadan bizleri yok eden
Ne yaprak kaldı takvimimde
Ne dayanacak güç kırgın yüreğimde
Şimdi ne haldesin bilmiyorum ama
Ben her geçen mevsimde tükeniyorum
Ve tükenirken değişmeyen tek şey adın zihnimde
Senin adınla kalkıp, senin adınla yatıyorum
Ve aklımda kalan birkaç anıyla içiyorum
Duvarımda eridi takvimim
Ve seneler geçiyor sen görmesen de
Geçerken zaman, tükenen biri var burada
Ve tükenirken bile adın dilimde
Bilmem sana ne hatırlatır ama
Takvimim tükendi sensizliğimde
Zaman bitti ve sanırım gidiyorum
Giderken de adını götürüyorum gittiğim yere
Mutlu musun bilmiyorum
Ama içimde bir hüzün kalacak gidişimde
Ne kadar reddedersen et
Sende yanıma geleceksin günün birinde…
Hakan ÖZDEN / 07.09.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder